donderdag 18 augustus 2011

De schuld van Google

Eind juli stuurde een bezoekster aan het Nationaal Archief (NA) een ingezonden brief naar De Volkskrant. In die brief een verslag van haar ervaringen, een bloedig moordverhaal gelijk, met veronderstellingen, verontwaardigingen en verongelijktheid van een hoge plank. Dag later deed een hele familie met gelijke ervaringen nog een duit in het zakje. Zou er iets mis zijn in het NA?

Hoofd Dienstverlening – prachtig overigens, ‘Hoofd Dienstverlening’, niks geen fratsen als ‘Supervisor Accountmanagement’, ‘CEO Frontoffice’ of ernstiger – Hoofd Dienstverlening dus, gaf in de volgende krant uitleg van hoe, en wat, en privacy, en kwetsbaarheid van papier, en concludeerde dat zij, het NA, blijkbaar wat aan de communicatie moesten doen.

Dat vond ik nou een softe reactie. Bezoekers blaffen en als instelling ga je braaf opzitten en geeft een pootje. Terwijl het NA helemaal niets verkeerd deed.

Maar ineens realiseer ik me dat er iets meer aan de hand is. De bezoekster en de familie-van-de-volgende-dag zijn in feite slachtoffers. Zonder dat ze het weten. Slachtoffers van Google. Dat programma levert zo snel digitale informatie dat het soms lijkt of je het antwoord hebt voordat je het vraagt. En daar zijn ze blijkbaar aan gewend geraakt. Zij verliezen echter uit het oog dat Google alles lekker makkelijk uit de digitale wereld peutert. En dat nu is een heel andere wereld dan die van papier en privacy. Als je dat onderscheid niet (meer) kunt maken dan raak je dus waarschijnlijk woest gefrustreerd in een archiefinstlling. Zoals gedemonstreerd.

Maar waarom kunnen die mensen dat onderscheid dan niet meer maken? Omdat ze nooit iets geleerd hebben over archief en archieven. Je kunt in Nederland, maar zou het elders anders zijn, met gemak vijftien jaar onderwijs volgen zonder ooit iets over een archief te hebben gehoord. En dus heeft Hoofd toch gelijk. Er moet wat aan de communicatie gebeuren.

Misschien moeten wij dat op ons Centrum ook maar gaan doen. Korte cursussen, over wat archief is, wat je er mee kunt en mag en dat er beperkingen zijn en welke. Laat ik maar zeggen: de inschrijving is open (hdc@ubvu.vu.nl), bij voldoende belangstelling gaan we er wat moois van maken.