Een goed historicus heeft een slecht geheugen

Een goed historicus heeft een slecht geheugen; klinkt toch een beetje als lekkere wijn is vies en als het regent is het droog. Misschien moet er eigenlijk staan een goed historicus heeft niet zo’n heel goed geheugen, maar ja als kop boven dit stukje is dat dan weer minder.

Alles weten en alles onthouden is net zo verschrikkelijk als alles vergeten. Al je boodschappenbriefjes van jaren her, uit je hoofd weten op het moment dat je nu in de super staat is een ramp; immers wat heb je nu nodig?. Een perfect geheugen is een ramp. En dat bestaat gelukkig ook niet. We vergeten en hopelijk onthouden we de belangrijke dingen.

Een goed historicus heeft dus een minder dan een perfect geheugen, dat onthoudt de belangrijke dingen en weet waar de rest te vinden is.

Dit valt nog wel uit te leggen aan historici, maar als je ze probeert duidelijk te maken dat goed archiveren goed weggooien is, dan lijk je bij velen een open zenuw te raken. Maar net zo goed als dat het perfecte geheugen een ramp zou zijn, zou het archief waarin alles bewaard werd dat ook zijn. Alles bewaard? De enveloppen, de bonnetjes voor de aanschaf van die enveloppen en van de postzegels en van de pennen en van het briefpapier en de kladversies en de gereviseerde versies en dan daartussen hopen dat je de brief vindt waar het je om gaat? Onwerkbaar.

Een goed geheugen en een goede archivaris lijken een beetje op elkaar. De een vergeet, de ander gooit weg. Maar aan wat er dan over blijft houden ze allebei vast. Met beide handen.

Bloggen blijft een rare bezigheid, immers een rare kop, mal middenstuk en een raar slot, lees maar:

Wij zoeken studenten die willen leren weggooien.