woensdag 29 juni 2011

Weg met de ballenbak

Er bestaat in Nederland een Communicatieplatform Archieven. Dat houdt zich onder andere bezig met de ‘communicatiestrategie en bouwstenen van DNA, een merk- en imagocampagne namens de Nederlandse archieven. Het doel van de campagne is het versterken van de identiteit van archieven en een breed publiek te helpen op juiste momenten de weg naar het archief te vinden’, tot zover het citaat uit een mailtje dat ik onder ogen kreeg.

Een korte reactie op bovenstaande: weggegooid geld. Een lange reactie: weggegooid geld. Maar, zou je denken, het is toch prachtig om de identiteit van archieven te versterken en nota bene, een breed publiek te helpen om op het juiste moment de weg naar het archief te vinden? Het zal aan mij en mijn mottig geheugen liggen, maar ik herinner me niet anders dan dat ‘de archieven’ al jaren proberen om de eigen identiteit te versterken en een breed publiek naar de voordeur te lokken. Maar na al die plannen en plannetjes, campagnes en strategieën zie ik nog geen resultaat. Ja natuurlijk, als een archief een tentoonstelling inricht, een filmpje draait, het personeel in historische kostuums hijst, replica’s van stadskaarten aanbiedt, een speurtocht voor de kids organiseert, dan is het vol. Nederland is een ‘Tweedepinksterdagmeubelboulevardland’ dus als de archieven de ballenbak openzetten kun je volk verwachten.
Maar zitten we daar nou op te wachten? Moeten archiefinstelling PR-, communicatie- en event-medewerkers aantrekken om de deur te laten bewegen?
En dan, breed publiek? Laten we wel wezen, de serieuze bezoekers, de inhoudelijk geïnteresseerden die voor de stukken komen, bereid zijn dagen aaneen notulen door te pluizen, handschriften te ontcijferen voor hun artikel, boek of dissertatie, die krijgen van breed publiek een verhikking. ’t Is niet voor niets dat voor genealogen (overigens een geweldige hobby) aparte zalen worden ingericht. Archiefinstellingen zouden al hun energie moeten steken in het conserveren en ontsluiten van het materiaal dat er vanwege wetten berust dan wel vanwege de identiteit verkregen werd. Pret organiseren moeten ze aan de Efteling overlaten.
Want archieven zijn onbemind vanwege onbekend; en dat komt door het onderwijs. Punt. Ga je zelf na. Wanneer werd je verteld dat er archieven bestonden? En wat je er kunt doen? Dat je daar je verleden letterlijk kunt terugvinden, dat je daar mythes kunt ontkrachten, verhalen kunt zoeken, dat je daar boeken kunt schrijven? Ik vrees dat voor de meeste mensen geldt dat ze het nooit hebben gehoord. Een enkeling werd het allemaal verteld ergens in een vervolgopleiding.
Wil je meer, inhoudelijk geïnteresseerde bezoekers in het archief, interesseer die mensen dan ook. Rust ze uit met kennis en nieuwsgierigheid. Archiefinstellingen realiseren zich niet dat ze lijken op autoshowrooms in een land zonder rijbewijzen. Vlaggen ophangen, sleutelhangers weggeven of korting beloven helpt niet ... je publiek kan niet autorijden!
Mag ik eens iets mals voorstellen: opheffen dat communicatieplatform en zo rap mogelijk archivistiek invoeren, op alle scholen, als onderdeel van het geschiedenisonderwijs dat twee uur per week langer moet.

Maar als ik dat eerder genoemd mailtje nog eens lees en de taal probeer door te slikken weet ik dat mijn malle plannetje in een la gaat. De keizer gaat nog steeds gekleed in platforms, strategieën en campagnes.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten